DOMINIC SIMWAKA

We zijn ondertussen 2 november. Ik hoor niks!

Het is ondertussen al sinds 21 september dat ik nog iets van Dominic heb gehoord! Ik zie dat mijn berichten niet worden gelezen. Ofwel heeft hij geen bereik, ofwel is hij superdruk bezig, ofwel – en hopelijk is het dit niet – is hij weer ziek of heeft hij opnieuw een tegenslag te verwerken.Soms wou ik dat ik een Zimbabweese vlieg was of dat ik een drone tot daar kon sturen om te zien wat er aan de hand is en of alles oké is.Ik hoop dat de zonnepanelen er ondertussen staan en dat Dominic en zijn familie dit uitbundig aan het vieren zijn. Hij is echt een krak om het spannend te houden door niks van zich te laten horen! 🙂

We zijn nu 8 september. Twee spannende momenten voor mij: het eerste is dat mijn dochter elk moment kan bevallen, en het tweede is of het Dominic is gelukt met de zonnepanelen. Spannend, spannend en nog eens spannend! Dominic had me in één van zijn laatste berichten laten weten dat de zonnepanelen op 6 september geleverd zouden worden. Het is afwachten totdat ik hopelijk een mooi lief kindergezichtje zie verschijnen en/of foto’s van alweer hard werken met de zonnepanelen als resultaat!

"Mama, kijk waar ik twee jaar gewoond heb.""De grond en de bodem waren zó arm, ik heb er keihard aan gewerkt en ze verbeterd. Kijk eens naar de geleidelijke groei en vooruitgang."Dit alles kan alleen maar het resultaat zijn van 's morgens tot "s avonds te werken en van 's avonds tot 's morgens. Het werk van niet dagen maar van maanden en nog eens maanden hard werken, niet opgeven, doorzetten, niet blijven hangen in wat is gebeurd maar vooruit willen blijven gaan! Hoe zot is dit!!?

Wat een impact een reis, waarin je gaat werken als vrijwilliger met olifanten, kan hebben op niet één maar meerdere mensen, inclusief mezelf.

Juni 2023 keer ik terug naar het reservaat, ik wil de olifanten én de weg die Dominic ondertussen heeft afgelegd van dichtbij gaan bekijken. Ook nu staat een bezoek, tijdens mijn verblijf in het reservaat, aan de lokale jonge boer op het programma met alle vrijwilligers. Hoe leuk! Ik zie hem al vóór mijn week in het reservaat erop zit, yes!

Acht uur later dan gepland kom ik aan in Harare. Petros, Blessing en Newton, de olifantenverzorgers of olifantenmannen van mijn vorig verblijf,  stonden al na vijf minuten aan de luchthaven om me op te pikken. Ik had met deze gasten afgesproken en dat we het voor Dominic geheim zouden houden dat ik vandaag zou aankomen – ik wilde Dominic namelijk verrassen. Dominic dacht dat ik de week erna zou komen.

Het jaar 2024...wat een jaar. In de maanden na mijn vertrek in oktober, wordt er waanzinnig hard gewerkt 24/7. Het project met zijn schoolvriend krijgt vorm. Op gekregen stuk grond van de minister, voor zijn inzet voor de gemeenschap, worden bomen uitgedaan. Dan is er nog zijn eigen boerderij dat nu voor inkomsten moet zorgen. Er komt een auto! Daarbovenop heeft hij een plan, om op te komen voor kinderen, zo goed als uitgewerkt - Every child deserves a good childhood by Heidi in partnership with Go Organic'. Zijn idee, zijn plan, zijn inzet en toch geeft hij de eer door aan een ander. Ik heb hem gevraagd om mijn naam weg te laten. :-)

We zijn mei 2025. Ik had Dominic gevraagd of hij me de tegenslagen van 2024 kon bezorgen — in tekst en beeld — zodat ik dit zou kunnen samenvatten voor de blog. Het was dinsdag toen ik hem dat vroeg. Hij liet weten dat hij dit tegen vrijdagnacht zou doen, uitgerekend de nacht waarin hij voor zichzelf rust had ingepland.