2025 - HET ONTBREEKBARE VERHAAL VAN DOMINIC

We zijn mei 2025. Ik had Dominic gevraagd of hij me de tegenslagen van 2024 kon bezorgen — in tekst en beeld — zodat ik dit zou kunnen samenvatten voor de blog. Het was dinsdag toen ik hem dat vroeg. Hij liet weten dat hij dit tegen vrijdagnacht zou doen, uitgerekend de nacht waarin hij voor zichzelf rust had ingepland.

Ik liet hem weten dat het gerust kon wachten, dat zijn lichaam op tijd rust moest krijgen. Maar nee hoor, vrijdag in de vroege ochtend kreeg ik al foto's doorgestuurd.

Toch laat geen enkele van die foto's de ware tegenslagen zien. Geen beeld van het veld dat in vlammen opging, waardoor hij de volledige oogst verloor. Geen enkele foto toont hoe diep hij gezeten heeft, of hoe hij — samen met zijn familie én Spider — maandenlang bijna niets te eten had.

Hij schreef me erbij dat hij geen foto's had genomen van het verbrande veld, omdat hij 'heartbroken' was. Maar dat het een les voor hem is geweest — dat hij een volgende keer wél foto's zou nemen.

Ik brak toen ik dat las.

Hoe had ik kunnen verwachten dat iemand in het diepste punt van zijn lijden nog de kracht zou hebben om foto's te maken van zijn eigen ondergang?

Ik zie op de foto's dat Dominic het deze keer klein heeft gehouden. Hij heeft enkel het veld aan het meer bewerkt — kleine stappen in plaats van drie grote projecten op hetzelfde moment.

Het veld heeft geleden onder alle tegenslagen die zich hebben voorgedaan. Daardoor liggen sommige delen er nog verwilderd bij. Maar ondanks dat is het ongelooflijk om te zien wat hij heeft gerealiseerd! He did it again!

Deze foto's tonen hoe sterk Dominic is. Hij is de kracht zelf. Hoe het leven van een klein plantje hem weer hoop gaf om op te staan. Dáár gaat zijn hele verhaal over: opnieuw overleven, niet omdat het een keuze is, maar omdat het móét — en daarin de kracht vinden om je menselijkheid niet te verliezen.

Dominic is het levende bewijs dat dit mogelijk is. Hij wil met zijn verhaal anderen inspireren. Zoals hij zelf zegt: “Spread the light” — help anderen om hun leven beter te maken.

Ondertussen vertel ik mijn verhaal ook aan anderen. Ik laat weten dat ik bezig ben met het opschrijven van Dominics verhaal. Begin juni ben ik er, met heel mijn hart en alle liefde, aan begonnen: informatie verzamelen, foto’s, WhatsApp-berichten (waarvan véél screenshots zijn gemaakt) :-), fotoalbums en Polarsteps – al die dingen hebben Dominics verhaal tot hier gebracht. En niet alleen tot hier. 

Een warme kracht achter het verhaal: VZW MIN Mol

Wat hartverwarmend is, is dat ik merk dat er mensen zijn die dit verhaal willen dragen. VZW MIN Mol is daar één van.

Deze organisatie – voluit Mensen in Nood Mol – zet zich al jarenlang in voor mensen die het moeilijk hebben, dichtbij én ver weg. Vanuit een diepgeworteld gevoel van solidariteit en heel veel naastenliefde ondersteunt MIN Mol zowel lokale gezinnen als internationale projecten. Hun missie is helder: mensen in kwetsbare situaties ondersteunen met concrete hulp, warmte en aandacht, zonder oordeel.

Ik zet mij daar zelf bijna dagelijks met liefde en plezier als vrijwilliger in, achter de schermen, met alles wat nodig is. Des te hartverwarmender vind ik het dat zij dit project voor Dominic – en ook een beetje voor mij – willen dragen. Het raakt me diep om te voelen dat mijn inzet en dit verhaal op zo'n warme manier worden opgepikt.

Bij Dominic is er geen elektriciteit of stromend water aanwezig zoals wij dat kennen.
Elektriciteit is niet beschikbaar in de omgeving, en drinkbaar water moet hij halen uit een put die enkele kilometers verderop ligt. Om zijn groenten toch van water te voorzien, gebruikt Dominic een waterpomp op benzine. Dit is bijzonder duur: voor één groeiseizoen (ongeveer 3 maanden) betaalt hij zo’n 3000 dollar aan benzine. Een bedrag dat zijn inkomsten telkens volledig opslokt, waardoor vooruitgang nauwelijks mogelijk is.

Toen ik Dominic vroeg waar hij op dit moment het meest nood aan heeft, antwoordde hij heel eenvoudig: zonnepanelen en een serre. Twee dingen die zijn werk als landbouwer aanzienlijk zouden verlichten én duurzamer maken. Maar meteen voegde hij eraan toe dat hij wist dat dit te veel zou zijn om te vragen.
Daarom vroeg hij uiteindelijk alleen maar hulp voor de zonnepanelen. Zijn bescheidenheid is tekenend voor wie hij is: iemand die het met heel weinig doet, en altijd eerst denkt aan haalbaarheid voor de ander.

Toen ze over Dominic en zijn nood hoorden, twijfelden ze geen seconde. Ze wilden mee hun schouders zetten onder een verhaal van hoop en herstel. Vanuit hun overtuiging dat elk mens recht heeft op een menswaardig bestaan, willen zij bijdragen aan een betere toekomst voor Dominic en zijn familie.

Daarom willen we met MIN Mol bijdragen aan de aankoop van zonnepanelen. Die zouden ervoor zorgen dat Dominic zijn waterpomp voortaan met zonne-energie kan laten draaien. Dit zou een duurzame én structurele oplossing voor Dominic zijn. De éénmalige investering van 5000 dollar voor dit systeem zou hem bevrijden van de terugkerende, zware benzinekost.

Om dit mogelijk te maken, organiseren we op zondag 13 juli een zomerverkoop van kledij ten voordele van Dominic. Tussen 10u en 15u ben je van harte welkom in de kerk van Achterbos. Adres; In de kerk van Achterbos, Jozef Calasanzstraat, 2400 Mol). De volledige opbrengst gaat naar dit zonnepaneelproject. Met jullie hulp kunnen we blijvend verschil maken in het leven van Dominic en zijn familie.

Dankzij initiatieven zoals deze, en dankzij organisaties zoals MIN Mol, voel ik dat ik dit verhaal niet alleen hoef te dragen. Het geeft moed, kracht en bevestiging dat liefde en solidariteit nog steeds springlevend zijn.

Het duurt een hele tijd eer ik iets hoor van Dominic. Na bijna 2 weken komt hij weer boven water. :-)
Tussen de regels door lees ik van zijn kleine tegenslagen, die hij  bovenop zijn grote tegenslagen, ook moet ondergaan. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar hij het momenteel heeft of hoe zwaar het tot op heden voor hem al is geweest.

Ik wil niet in herhaling vallen maar het is telkens een herhaling van weer vallen en opstaan. Op zijn jonge leeftijd moet hij al zoveel leren — en dan nog via een onmogelijke harde weg.

Maar ik zie hoe hij groeit. Hij schrijft nu zijn kosten op, probeert wat geld opzij te zetten, denkt verder vooruit op lange termijn.
En het mooiste van alles: hij 'omarmt' zijn volgende stappen. Hoe mooi én sterk is dat! Je kan toch niet geloven dat dit naar boven komt bij iemand op zulke jonge leeftijd, die al die tegenslagen heeft ondergaan en hiervan nog steeds herstellende is. Ik heb er weer geen woorden voor. 

Het breekt mijn hart dat hij zegt dat hij gefaald heeft… Hij heeft geen idee hoe sterk hij is, mentaal én lichamelijk.
Hij beseft maar half wat hij allemaal heeft doorstaan, en telkens weer heeft overleefd.

Ik merk dat zijn gezondheid en vooral zijn hoofdpijn niet in orde komen. Ik stuur hem een bericht in het Shona met daarin dat ik hem geld stuur. Geld dat hij enkel mag gebruiken om naar de dokter te gaan en medicijnen te kopen. Ik raad hem ook aan om eventueel een oogtest te laten doen, omdat hij maar met de hoofdpijn blijft zitten en niet naar het scherm van zijn gsm kan kijken.

Hij is blij met mijn bericht geschreven in het Shona. 

Tussendoor vraag ik rond of er iemand is die weet hoe je op een goedkope manier kledij of andere spullen naar Zimbabwe kan versturen. Wanneer ik een pakket van 10 kilo naar Dominic wil sturen gaat mij dit rond de 600 euro kosten, wat belachelijk veel is. De garantie dat het bij Dominic zelf terecht gaat komen is ook niet zeker.

De bestuurster van MIN Mol laat weten dat ik eens bij Nathalie kan informeren. Nathalie komt wekelijks bij MIN Mol spullen ophalen om te versturen naar Afrika. Het juiste land waar zij hulp naar stuurt weet ik niet meer.

Na Nathalie te hebben gesproken over wat ik wil doen geeft ze mij een nummer door. Dit nummer is van iemand die de coördinaten nodig heeft van Dominic zijn woonplaats. Aan de hand van de coördinaten kan hij vertellen of hij mij hierin kan helpen of niet. Ik heb deze opgevraagd bij Dominic. Voorlopig heb ik nog geen antwoord maar dit komt wel in orde. We blijven erachter vragen :-)

Ik krijg berichten van Dominic dat hij bij de dokter is langs geweest. 

De oogpijn en jeuk werden veroorzaakt door een ernstige hoofdpijn en gebrek aan slaap. Hij heeft pillen tegen de hoofdpijn, een oogzalf en oogdruppels meegekregen om de oogpijn en jeuk te verminderen.

De dokter raadde hem aan om voldoende te slapen zodat zijn hersenen kunnen herstellen en normaal kunnen functioneren, om verdere schade te voorkomen en om te veel stress los te laten. Hoe ga je dat in zijn situatie klaarkrijgen? Onmogelijk!

Hier spreken wij over ons herstel als we ziek zijn en nemen de nodige rust. We worden betaalt tijdens onze ziekte. Op vele plaatsen, zoals bij Dominic, is het totaal anders. Opstaan, doorgaan...afzien, doorbijten...voor Dominic is het niet anders. Een dag niet werken is een dag zonder inkomsten. Dominic moet zich bovenop het ziek zijn bezig houden met zoveel andere dingen. Hoe gaat hij zijn auto weer aan de gang krijgen? Hoe gaat hij het geld dat hiervoor nodig is weer bij mekaar krijgen? Er lijkt geen einde aan zijn lijden te komen.

En toch...is er een lichtpunt voor Dominic!!

Hij laat me weten dat hij een vriendin heeft! Dominic heeft me altijd gezegd dat hij geen relatie wilde, omdat hij té druk bezig is met zijn boerderij. Maar ik ben blij met dit nieuws — echt blij voor hem. Hij verdient het om iemand naast zich te hebben.

Deze jonge, knappe dame zit nog op school en heet Precious. Hij vertelt me dat ze even blank is als ik. Dominic! Ik denk dat je toch een bril nodig hebt hoor! 😄 Tussen blank en blank is er nog wel wat verschil.

Ik vraag hem hoe het met zijn vriendin gaat. Zoals ik al eerder zei: hij vindt zichzelf het probleem in hun relatie.

JUNI - 2025

GOMO DE NEUSHOORN

Het slechte nieuws over Gomo de neushoorn had me al eerder bereikt via Instagram. Een prachtig dier van 22 jaar zomaar omgebracht enkel en alleen voor zijn hoorn. Citaten op Instagram laten duidelijk zien hoe belangrijk Gomo was voor Imire — als icoon, beschermer en hoopdrager — en hoe diep het verlies raakt. een dier dat veel betekende voor Imire. 

Zijn dood is niet alleen een tragedie. Het is een misdaad.
Een misdaad tegen een onschuldig dier, tegen een bedreigde soort, tegen de natuur zelf.

Imire is diep geraakt. En terecht boos.
Boos dat dit nog steeds gebeurt.
Boos omdat criminelen keer op keer wegkomen met moord op deze prachtige dieren.
Boos omdat de wereld niet hard genoeg ingrijpt.
Boos, omdat zij — ondanks al hun inspanningen — de bescherming van dit bedreigde dier niet hebben kunnen waarmaken.

Gomo verdiende beter.
Alle neushoorns verdienen beter.

Ondanks alle tragedie die er in de wereld gebeurt, gaat het leven door. Ook voor Dominic. Hij is alweer druk in de weer. En… hij kan blijkbaar opnieuw gebruik maken van zijn auto. Iets waar ik zó dankbaar voor ben.

Voor mijn gevoel is het in Zimbabwe het hele jaar door ‘hoogseizoen’. De zon schijnt er bijna altijd. Ik vraag hem of hij dan ook het hele jaar door groenten kan kweken. Dat blijkt inderdaad zo te zijn — hij kweekt groenten op aanvraag, dus niet seizoensgebonden zoals bij ons.

Mijn mond valt weer open als ik de foto's van zijn veld zie. Zo netjes. Zo verzorgd. Ik ben daar geweest. Ik heb mee op het veld gewerkt. ik weet nog hoe ik toen met het beschikbare materiaal amper een gat in de grond kreeg. Hoe hij dit voor elkaar krijgt, met datzelfde materiaal… het blijft voor mij een raadsel. :-)

Ik was ook benieuwd of Dominic hulp kreeg op het veld. Panashe en een andere gast zouden hem hierbij helpen. Maar zoals zo vaak, blijkt dat hij het werk niet zomaar aan hen kan overlaten. Hij moet overal bij zijn. Alles vraagt om zijn aanwezigheid, zijn ogen, zijn handen.

Ik vroeg hem ook hoe het ondertussen zit met het project van Panashe. Er is namelijk een kans dat hij binnenkort naar school kan gaan — iets wat zó'n verschil zou maken voor zijn toekomst. Dominic zal het waarschijnlijk niet zo zien zitten als zijn broer vertrekt. Panashe is op het veld namelijk een enorme kracht, vooral wanneer er iets kapot gaat. Hij weet altijd hoe hij dingen moet herstellen. Zo’n hulp laat je niet zomaar gaan.

Toch hoop ik dat ze samen een manier vinden waarop beide wegen mogelijk zijn — werken én dromen, bouwen én leren.

Zijn mama zorgt nog steeds voor gogo, waardoor haar helpende handen helaas nog niet vrij zijn om Dominic te komen ondersteunen.

Bestond er toch maar een manier dat hij zichzelf kon kloonen! :-)
Misschien kunnen de vrijwilligers een keer meer naar het veld komen? Neen, ze komen 1 keer in de maand. 

EIN-DE-LIJK vallen de magische woorden 'bed' en 'sofa'!! Ik wist niet wat ik las. Dominic die dacht aan een bed voor zichzelf! Hoe fantastisch! We doen er ondertussen bijna 3 jaar over om hem een bed voor zichzelf te laten kopen. Persoonlijk denk ik dat dit er nog niet zal zijn bij mijn aankomst in april. Let's hope! :-)

Dominic blijft groots dromen en vooruit kijken! Wat ik super vind, maar aan de andere kant wil ik hem wat afremmen. Ik weet dat hij heel graag een huis voor zijn mama wil. Maar doordat hij daar zó op gefocust is, vergeet hij soms dat het beter kan zijn om wat langer te wachten. Als hij langer zou sparen zou het huis van betere kwaliteit kunnen zijn. Ik probeer hem duidelijk te maken waarom hij beter wat langer kan sparen.

Als alles verloopt volgens plan, ga ik in april 2026 terug naar Dominic. Ik stelde voor om dan samen te zitten en te kijken hoe ze hier bij ons huizen bouwen. Bij hen gebruiken ze een metalen golfplaat als dak, waarin ze gaatjes maken om er een ijzerdraad door te steken. Die draad wordt vervolgens door de muur gestoken en vastgeknoopt, zodat de golfplaat op z’n plek blijft zitten. Dat kan volgens mij echt beter. Zeker als hij langer kan en wil sparen om degelijker materiaal te kopen. Maar ik begrijp ook dat je liever in zo’n erbarmelijk huisje slaapt dan helemaal bloot onder de sterrenhemel. Zeker tijdens de winterperiode!! 

Ik ga hem een stappenplan bezorgen van hoe wij hier huizen bouwen. Of het ginder waar te maken is met de middelen die zij hebben, is nog de vraag. 

Ik krijg een foto doorgestuurd van zijn auto op de brug. Zijn 'big boy' is weer klaar om over de 'African Roads' te bollen. Dat is meer dan goed nieuws! 

De ene dag  is er geen eten en de andere dag kan hij zijn big boy weer fixen. Hij heeft het toch weer maar gedaan!

De coördinaten...heb ik nog niet gezien. Ik blijf geduldig. :-)

De dagen die hierop volgen gaan hun gewone gangetje. Voor mij staat er een weekend graspop op het programma op de 'waai' van Dessel. Met de tropische temperaturen die ze voorspellen gaat het gegarandeerd bakken zijn in de zon.

Een dag voordat graspop begint zie ik verhalen verschijnen op Dominics Whatsapp.

Ik blijf het bijzonder vinden hoe hij met alles omgaat. De woorden die ik lees... zelfs de humor waarmee hij zijn miserie weet te kleuren. Die wijsheid op zulk een jonge leeftijd.

Ik sta telkens weer versteld van zijn kracht — hoe hij aanvaardt wat hij moest en nog steeds moet doorstaan, zonder zijn waardigheid te verliezen. My hero!!!

24 juni 2025

Er is gezegd: een man zal eten van zijn zweet, hij zal eten onder de zon, dus volharding is nodig.

Later op de dag spreekt Dominic een voicemail in. Hij vraagt hoe het met mij gaat, en ook hoe het gaat met zijn twee "zusjes" hier in België – mijn dochters.  Ik hoor dat de ijzige vrieskou weer aanwezig is én dat ze zelfs buiten slapen!!

Dominic maakt 's nachts vuren om zijn groenten te beschermen. Als ik het goed begrepen heb, sproeien ze ook water, tijdens de nacht, over de planten om ze tegen de kou te beschermen. Veel boeren zijn er deze keer niet in geslaagd hun veld te redden.

Dominic denkt zelfs dat hij de enige in de buurt is die nu nog chili’s en pepers heeft. Veel anderen hebben het laten afweten, niet alleen door de kou, maar ook – zoals hij het zelf zegt – omdat ze te lui zijn om ’s nachts te werken of vuren aan te maken.

De Chinezen zijn ondertussen 'crazy' op zijn producten. “Ik ben nu een King!”. Ik zie zijn big smile al voor mij wanneer hij dit uitspreekt. Ik voel gewoon dat hij supertrots is. En meer dan terecht!

Hij vraagt of ik nog weet hoe slecht ze hem behandelt hebben? En of ik dat nog weet! Natuurlijk! Ze behandelen hem nu het tegenovergestelde. Ze behandelen hem ook als een King. De chili verkoop doet het goed. Ik begrijp dat hij terug naar de chinezen gaat, zij betalen direct bij leveringen. Andere kopers wachten soms 3 weken of langer om te betalen.

Ik laat hem weten hoe blij ik voor hem ben (al denk ik ondertussen: "O nee, die Chinezen weer..."). Maar ik zeg hem dat als hij nu een King is, hij zich ook als een King moet laten betalen – niet om wraak te nemen, maar omdat hij het nu in een positie om zelf zijn prijzen te bepalen en om zijn prijzen te kunnen verhogen.

Ik begrijp ergens wel waarom hij weer naar de Chinezen gaat met zijn producten. Zij betalen direct bij levering. Anderen laten soms 3 weken of langer op hun geld wachten. Iets wat voor Dominic niet haalbaar is om rond te komen.

Ook mijn moederlijke instincten komen naar boven. Ik laat hem weten dat hij niet mag vergeten om ook voor hem een vuur te maken en zichzelf goed moet verzorgen. Zijn gezondheid moet in orde blijven. Ja, mama! :-)

Ik merk dat Dominic vrolijker klinkt in zijn voiceberichten en berichtjes. Het gaat duidelijk beter met hem, al is het harde werk nog lang niet gedaan. We babbelen nog wat over zijn lieve vriendinnetje, maken wat grapjes, en zo zit onze dag er alweer op.

Op 24 juni heb ik een mail gestuurd met het verhaal van Dominic naar 11.11.11 en Oxfam België. Ik hoop dat ze me advies kunnen geven over hoe ik Dominic vanop afstand beter kan helpen. Ook hoop ik dat ze zelf iets voor hem kunnen betekenen.

Op 25 juni stuur ik hetzelfde bericht naar WMH, de organisatie We Make Hope, die zich wereldwijd inzet. Daarnaast heb ik een schoolvriendin aangesproken die zich inzet voor arme kinderen en waarvan ik op Facebook zag dat ze zelfs in het Europees Parlement heeft gezeten. Ik heb haar gevraagd of we eens kunnen samenzitten.

Ook heb ik een lokale naaiclub gevraagd of ze me kunnen helpen met het maken van herbruikbaar maandverband. Veel meisjes kunnen tijdens hun menstruatie niet naar school omdat ze niet over de middelen beschikken om maandverband te kopen. Ook voor veel vrouwen is het moeilijk om de menstruatieperiode door te komen zonder maandverband.

Als we kunnen helpen, dan helpen we waar we kunnen!

JULI - 2025

3 juli – Tijd voor een update van de afgelopen week.

Wij liggen hier in ons Belgisch landje bijna te smelten onder temperaturen van boven de 35 graden. Puffen, zweten… het is té warm om ook maar iets te doen.
Maar terwijl ik eraan denk dat Dominic ’s nachts in de vrieskou moet slapen, voelt het voor mij plots niet meer zó heet.

Er is weinig contact op dit moment. We sturen elkaar af en toe berichten via WhatsApp. Uit ervaring weet ik dat Dominic het dan héél druk heeft ofwel dat er problemen zijn waarvan ik niks hoor. 'Gelukkig', laat hij mij weten, zijn het opnieuw crazy busy day's.

Ik vraag of Dominic nog niet bevroren is door de vrieskou 's nachts. Ik laat Dominic weten dat de eerste donaties binnen zijn! Het eerste stukje van de zonnepanelen is binnen.
Dit is de eerste stap richting een beter leven voor Dominic en zijn familie. 
Dikke dankjewel aan iedereen die iets heeft gegeven. 💛
Jullie steun maakt echt het verschil! 

Dominic is pas vrij om middernacht! Euhm... dan lig ik al lang in dromenland.
Als ik hem dit in het Shona doorstuur, weet ik dat dit zijn big smile weer te voorschijn haalt én dat een bericht in het Shona hem deugd doet.
Ik zou het straf vinden moest Dominic toch nog een manier vinden om mij een nóg grotere shock te bezorgen dan alles wat hij al heeft meegemaakt — en waar hij nu staat.
Dominic kennende, ben ik er zeker van dat hij nog met iets straffers op de proppen zal komen. 

Foto's van zijn crops heb ik nog niet gezien. En de coördinaten...ook nog niet. 😄

Van 11.11.11 en Oxfam België heb ik voorlopig nog geen antwoord ontvangen op mijn vraag of ze iets kunnen betekenen voor Dominic.
We Make Hope liet weten dat ze hem helaas niet kunnen helpen, maar wensten ons wél veel succes.
De lokale naaiclub kon ons niet helpen met het maken van herbruikbaar maandverband —
maar gelukkig hebben we intussen zelf een oplossing gevonden. Wordt vervolgd.

Ik zie op de foto dat de pepers meer in een gracht liggen dan op het veld. Als ik hem vraag waarom, is al snel duidelijk dat Dominic dit niet zomaar heeft gedaan. Hij heeft ze daar geplant om ze te beschermen tegen de vrieskou! Wat een geweldig idee. Weer iets bijgeleerd vandaag. 😊

Ik hoop dat je kan lezen hoe 'humble' Dominic blijft in alles wat hem overkomt. Hij geeft niemand de schuld. Speelt geen slachtofferrol. Dominic raapt zichzelf telkens weer bijeen en blijft doorgaan. Ik hoop dat dit je niet is ontgaan.

Daarom wil ik graag via deze weg vragen of er iemand is die;
- ideeën heeft om Dominic te helpen,
- het eventueel ziet zitten om in april 2026 mee tot bij Dominic te reizen?
- samen ter plekke Dominic een hart onder de riem wil steken zodat hij zich gezien en gehoord voelt,
- Dominic wil laten voelen dat hij niet alleen is,
- mee in hem gelooft en hem wil steunen door hoop te geven.

Ik geloof alvast in deze bewonderingswaardige jonge man van 25 met zijn gekende big smile.

Dit inspirerend rauw en eerlijk verhaal is nog niet ten einde. 

Ik hoop volgende keer heel veel positieve aflopen te kunnen meedelen :-)

Duimpjes naar boven zou ik zeggen!