2025 - HET ONTBREEKBARE VERHAAL VAN DOMINIC

We zijn mei 2025. Ik had Dominic gevraagd of hij me de tegenslagen van 2024 kon bezorgen — in tekst en beeld — zodat ik dit zou kunnen samenvatten voor de blog. Het was dinsdag toen ik hem dat vroeg. Hij liet weten dat hij dit tegen vrijdagnacht zou doen, uitgerekend de nacht waarin hij voor zichzelf rust had ingepland.

Ik liet hem weten dat het gerust kon wachten, dat zijn lichaam op tijd rust moest krijgen. Maar nee hoor, vrijdag in de vroege ochtend kreeg ik al foto's doorgestuurd.

Toch laat geen enkele van die foto's de ware tegenslagen zien. Geen beeld van het veld dat in vlammen opging, waardoor hij de volledige oogst verloor. Geen enkele foto toont hoe diep hij gezeten heeft, of hoe hij — samen met zijn familie én Spider — maandenlang bijna niets te eten had.

Hij schreef me erbij dat hij geen foto's had genomen van het verbrande veld, omdat hij 'heartbroken' was. Maar dat het een les voor hem is geweest — dat hij een volgende keer wél foto's zou nemen.

Ik brak toen ik dat las.

Hoe had ik kunnen verwachten dat iemand in het diepste punt van zijn lijden nog de kracht zou hebben om foto's te maken van zijn eigen ondergang?

Ik zie op de foto's dat Dominic het deze keer klein heeft gehouden. Hij heeft enkel het veld aan het meer bewerkt — kleine stappen in plaats van drie grote projecten op hetzelfde moment.

Het veld heeft geleden onder alle tegenslagen die zich hebben voorgedaan. Daardoor liggen sommige delen er nog verwilderd bij. Maar ondanks dat is het ongelooflijk om te zien wat hij heeft gerealiseerd! He did it again!

Deze foto's tonen hoe sterk Dominic is. Hij is de kracht zelf. Hoe het leven van een klein plantje hem weer hoop gaf om op te staan. Dáár gaat zijn hele verhaal over: opnieuw overleven, niet omdat het een keuze is, maar omdat het móét — en daarin de kracht vinden om je menselijkheid niet te verliezen.

Dominic is het levende bewijs dat dit mogelijk is. Hij wil met zijn verhaal anderen inspireren. Zoals hij zelf zegt: “Spread the light” — help anderen om hun leven beter te maken.

Ondertussen vertel ik mijn verhaal ook aan anderen. Ik laat weten dat ik bezig ben met het opschrijven van Dominics verhaal. Begin juni ben ik er, met heel mijn hart en alle liefde, aan begonnen: informatie verzamelen, foto’s, WhatsApp-berichten (waarvan véél screenshots zijn gemaakt) :-), fotoalbums en Polarsteps – al die dingen hebben Dominics verhaal tot hier gebracht. En niet alleen tot hier. 

Een warme kracht achter het verhaal: VZW MIN Mol

Wat hartverwarmend is, is dat ik merk dat er mensen zijn die dit verhaal willen dragen. VZW MIN Mol is daar één van.

Deze organisatie – voluit Mensen in Nood Mol – zet zich al jarenlang in voor mensen die het moeilijk hebben, dichtbij én ver weg. Vanuit een diepgeworteld gevoel van solidariteit en heel veel naastenliefde ondersteunt MIN Mol zowel lokale gezinnen als internationale projecten. Hun missie is helder: mensen in kwetsbare situaties ondersteunen met concrete hulp, warmte en aandacht, zonder oordeel.

Ik zet mij daar zelf bijna dagelijks met liefde en plezier als vrijwilliger in, achter de schermen, met alles wat nodig is. Des te hartverwarmender vind ik het dat zij dit project voor Dominic – en ook een beetje voor mij – willen dragen. Het raakt me diep om te voelen dat mijn inzet en dit verhaal op zo'n warme manier worden opgepikt.

Bij Dominic is er geen elektriciteit of stromend water aanwezig zoals wij dat kennen.
Elektriciteit is niet beschikbaar in de omgeving, en drinkbaar water moet hij halen uit een put die enkele kilometers verderop ligt. Om zijn groenten toch van water te voorzien, gebruikt Dominic een waterpomp op benzine. Dit is bijzonder duur: voor één groeiseizoen (ongeveer 3 maanden) betaalt hij zo’n 3000 dollar aan benzine. Een bedrag dat zijn inkomsten telkens volledig opslokt, waardoor vooruitgang nauwelijks mogelijk is.

Toen ik Dominic vroeg waar hij op dit moment het meest nood aan heeft, antwoordde hij heel eenvoudig: zonnepanelen en een serre. Twee dingen die zijn werk als landbouwer aanzienlijk zouden verlichten én duurzamer maken. Maar meteen voegde hij eraan toe dat hij wist dat dit te veel zou zijn om te vragen.
Daarom vroeg hij uiteindelijk alleen maar hulp voor de zonnepanelen. Zijn bescheidenheid is tekenend voor wie hij is: iemand die het met heel weinig doet, en altijd eerst denkt aan haalbaarheid voor de ander.

Toen ze over Dominic en zijn nood hoorden, twijfelden ze geen seconde. Ze wilden mee hun schouders zetten onder een verhaal van hoop en herstel. Vanuit hun overtuiging dat elk mens recht heeft op een menswaardig bestaan, willen zij bijdragen aan een betere toekomst voor Dominic en zijn familie.

Daarom willen we met MIN Mol bijdragen aan de aankoop van zonnepanelen. Die zouden ervoor zorgen dat Dominic zijn waterpomp voortaan met zonne-energie kan laten draaien. Dit zou een duurzame én structurele oplossing voor Dominic zijn. De éénmalige investering van 5000 dollar voor dit systeem zou hem bevrijden van de terugkerende, zware benzinekost.

Om dit mogelijk te maken, organiseren we op zondag 13 juli een zomerverkoop van kledij ten voordele van Dominic. Tussen 10u en 15u ben je van harte welkom in de kerk van Achterbos. Adres; In de kerk van Achterbos, Jozef Calasanzstraat, 2400 Mol). De volledige opbrengst gaat naar dit zonnepaneelproject. Met jullie hulp kunnen we blijvend verschil maken in het leven van Dominic en zijn familie.

Dankzij initiatieven zoals deze, en dankzij organisaties zoals MIN Mol, voel ik dat ik dit verhaal niet alleen hoef te dragen. Het geeft moed, kracht en bevestiging dat liefde en solidariteit nog steeds springlevend zijn.

Het duurt een hele tijd eer ik iets hoor van Dominic. Na bijna 2 weken komt hij weer boven water. :-)
Tussen de regels door lees ik van zijn kleine tegenslagen, die hij  bovenop zijn grote tegenslagen, ook moet ondergaan. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar hij het momenteel heeft of hoe zwaar het tot op heden voor hem al is geweest.

Ik wil niet in herhaling vallen maar het is telkens een herhaling van weer vallen en opstaan. Op zijn jonge leeftijd moet hij al zoveel leren — en dan nog via een onmogelijke harde weg.

Maar ik zie hoe hij groeit. Hij schrijft nu zijn kosten op, probeert wat geld opzij te zetten, denkt verder vooruit op lange termijn.
En het mooiste van alles: hij 'omarmt' zijn volgende stappen. Hoe mooi én sterk is dat! Je kan toch niet geloven dat dit naar boven komt bij iemand op zulke jonge leeftijd, die al die tegenslagen heeft ondergaan en hiervan nog steeds herstellende is. Ik heb er weer geen woorden voor. 

Het breekt mijn hart dat hij zegt dat hij gefaald heeft… Hij heeft geen idee hoe sterk hij is, mentaal én lichamelijk.
Hij beseft maar half wat hij allemaal heeft doorstaan, en telkens weer heeft overleefd.

Ik merk dat zijn gezondheid en vooral zijn hoofdpijn niet in orde komen. Ik stuur hem een bericht in het Shona met daarin dat ik hem geld stuur. Geld dat hij enkel mag gebruiken om naar de dokter te gaan en medicijnen te kopen. Ik raad hem ook aan om eventueel een oogtest te laten doen, omdat hij maar met de hoofdpijn blijft zitten en niet naar het scherm van zijn gsm kan kijken.

Hij is blij met mijn bericht geschreven in het Shona. 

Tussendoor vraag ik rond of er iemand is die weet hoe je op een goedkope manier kledij of andere spullen naar Zimbabwe kan versturen. Wanneer ik een pakket van 10 kilo naar Dominic wil sturen gaat mij dit rond de 600 euro kosten, wat belachelijk veel is. De garantie dat het bij Dominic zelf terecht gaat komen is ook niet zeker.

De bestuurster van MIN Mol laat weten dat ik eens bij Nathalie kan informeren. Nathalie komt wekelijks bij MIN Mol spullen ophalen om te versturen naar Afrika. Het juiste land waar zij hulp naar stuurt weet ik niet meer.

Na Nathalie te hebben gesproken over wat ik wil doen geeft ze mij een nummer door. Dit nummer is van iemand die de coördinaten nodig heeft van Dominic zijn woonplaats. Aan de hand van de coördinaten kan hij vertellen of hij mij hierin kan helpen of niet. Ik heb deze opgevraagd bij Dominic. Voorlopig heb ik nog geen antwoord maar dit komt wel in orde. We blijven erachter vragen :-)

Ik krijg berichten van Dominic dat hij bij de dokter is langs geweest. 

De oogpijn en jeuk werden veroorzaakt door een ernstige hoofdpijn en gebrek aan slaap. Hij heeft pillen tegen de hoofdpijn, een oogzalf en oogdruppels meegekregen om de oogpijn en jeuk te verminderen.

De dokter raadde hem aan om voldoende te slapen zodat zijn hersenen kunnen herstellen en normaal kunnen functioneren, om verdere schade te voorkomen en om te veel stress los te laten. Hoe ga je dat in zijn situatie klaarkrijgen? Onmogelijk!

Hier spreken wij over ons herstel als we ziek zijn en nemen de nodige rust. We worden betaalt tijdens onze ziekte. Op vele plaatsen, zoals bij Dominic, is het totaal anders. Opstaan, doorgaan...afzien, doorbijten...voor Dominic is het niet anders. Een dag niet werken is een dag zonder inkomsten. Dominic moet zich bovenop het ziek zijn bezig houden met zoveel andere dingen. Hoe gaat hij zijn auto weer aan de gang krijgen? Hoe gaat hij het geld dat hiervoor nodig is weer bij mekaar krijgen? Er lijkt geen einde aan zijn lijden te komen.

En toch...is er een lichtpunt voor Dominic!!

Hij laat me weten dat hij een vriendin heeft! Dominic heeft me altijd gezegd dat hij geen relatie wilde, omdat hij té druk bezig is met zijn boerderij. Maar ik ben blij met dit nieuws — echt blij voor hem. Hij verdient het om iemand naast zich te hebben.

Deze jonge, knappe dame zit nog op school en heet Precious. Hij vertelt me dat ze even blank is als ik. Dominic! Ik denk dat je toch een bril nodig hebt hoor! 😄 Tussen blank en blank is er nog wel wat verschil.

Ik vraag hem hoe het met zijn vriendin gaat. Zoals ik al eerder zei: hij vindt zichzelf het probleem in hun relatie.

JUNI - 2025

GOMO DE NEUSHOORN

Het slechte nieuws over Gomo de neushoorn had me al eerder bereikt via Instagram. Een prachtig dier van 22 jaar zomaar omgebracht enkel en alleen voor zijn hoorn. Citaten op Instagram laten duidelijk zien hoe belangrijk Gomo was voor Imire — als icoon, beschermer en hoopdrager — en hoe diep het verlies raakt. een dier dat veel betekende voor Imire. 

Zijn dood is niet alleen een tragedie. Het is een misdaad.
Een misdaad tegen een onschuldig dier, tegen een bedreigde soort, tegen de natuur zelf.

Imire is diep geraakt. En terecht boos.
Boos dat dit nog steeds gebeurt.
Boos omdat criminelen keer op keer wegkomen met moord op deze prachtige dieren.
Boos omdat de wereld niet hard genoeg ingrijpt.
Boos, omdat zij — ondanks al hun inspanningen — de bescherming van dit bedreigde dier niet hebben kunnen waarmaken.

Gomo verdiende beter.
Alle neushoorns verdienen beter.

Ondanks alle tragedie die er in de wereld gebeurt, gaat het leven door. Ook voor Dominic. Hij is alweer druk in de weer. En… hij kan blijkbaar opnieuw gebruik maken van zijn auto. Iets waar ik zó dankbaar voor ben.

Voor mijn gevoel is het in Zimbabwe het hele jaar door ‘hoogseizoen’. De zon schijnt er bijna altijd. Ik vraag hem of hij dan ook het hele jaar door groenten kan kweken. Dat blijkt inderdaad zo te zijn — hij kweekt groenten op aanvraag, dus niet seizoensgebonden zoals bij ons.

Mijn mond valt weer open als ik de foto's van zijn veld zie. Zo netjes. Zo verzorgd. Ik ben daar geweest. Ik heb mee op het veld gewerkt. ik weet nog hoe ik toen met het beschikbare materiaal amper een gat in de grond kreeg. Hoe hij dit voor elkaar krijgt, met datzelfde materiaal… het blijft voor mij een raadsel. :-)

Ik was ook benieuwd of Dominic hulp kreeg op het veld. Panashe en een andere gast zouden hem hierbij helpen. Maar zoals zo vaak, blijkt dat hij het werk niet zomaar aan hen kan overlaten. Hij moet overal bij zijn. Alles vraagt om zijn aanwezigheid, zijn ogen, zijn handen.

Ik vroeg hem ook hoe het ondertussen zit met het project van Panashe. Er is namelijk een kans dat hij binnenkort naar school kan gaan — iets wat zó'n verschil zou maken voor zijn toekomst. Dominic zal het waarschijnlijk niet zo zien zitten als zijn broer vertrekt. Panashe is op het veld namelijk een enorme kracht, vooral wanneer er iets kapot gaat. Hij weet altijd hoe hij dingen moet herstellen. Zo’n hulp laat je niet zomaar gaan.

Toch hoop ik dat ze samen een manier vinden waarop beide wegen mogelijk zijn — werken én dromen, bouwen én leren.

Zijn mama zorgt nog steeds voor gogo, waardoor haar helpende handen helaas nog niet vrij zijn om Dominic te komen ondersteunen.

Bestond er toch maar een manier dat hij zichzelf kon kloonen! :-)
Misschien kunnen de vrijwilligers een keer meer naar het veld komen? Neen, ze komen 1 keer in de maand. 

EIN-DE-LIJK vallen de magische woorden 'bed' en 'sofa'!! Ik wist niet wat ik las. Dominic die dacht aan een bed voor zichzelf! Hoe fantastisch! We doen er ondertussen bijna 3 jaar over om hem een bed voor zichzelf te laten kopen. Persoonlijk denk ik dat dit er nog niet zal zijn bij mijn aankomst in april. Let's hope! :-)

Dominic blijft groots dromen en vooruit kijken! Wat ik super vind, maar aan de andere kant wil ik hem wat afremmen. Ik weet dat hij heel graag een huis voor zijn mama wil. Maar doordat hij daar zó op gefocust is, vergeet hij soms dat het beter kan zijn om wat langer te wachten. Als hij langer zou sparen zou het huis van betere kwaliteit kunnen zijn. Ik probeer hem duidelijk te maken waarom hij beter wat langer kan sparen.

Als alles verloopt volgens plan, ga ik in april 2026 terug naar Dominic. Ik stelde voor om dan samen te zitten en te kijken hoe ze hier bij ons huizen bouwen. Bij hen gebruiken ze een metalen golfplaat als dak, waarin ze gaatjes maken om er een ijzerdraad door te steken. Die draad wordt vervolgens door de muur gestoken en vastgeknoopt, zodat de golfplaat op z’n plek blijft zitten. Dat kan volgens mij echt beter. Zeker als hij langer kan en wil sparen om degelijker materiaal te kopen. Maar ik begrijp ook dat je liever in zo’n erbarmelijk huisje slaapt dan helemaal bloot onder de sterrenhemel. Zeker tijdens de winterperiode!! 

Ik ga hem een stappenplan bezorgen van hoe wij hier huizen bouwen. Of het ginder waar te maken is met de middelen die zij hebben, is nog de vraag. 

Ik krijg een foto doorgestuurd van zijn auto op de brug. Zijn 'big boy' is weer klaar om over de 'African Roads' te bollen. Dat is meer dan goed nieuws! 

De ene dag  is er geen eten en de andere dag kan hij zijn big boy weer fixen. Hij heeft het toch weer maar gedaan!

De coördinaten...heb ik nog niet gezien. Ik blijf geduldig. :-)

De dagen die hierop volgen gaan hun gewone gangetje. Voor mij staat er een weekend graspop op het programma op de 'waai' van Dessel. Met de tropische temperaturen die ze voorspellen gaat het gegarandeerd bakken zijn in de zon.

Een dag voordat graspop begint zie ik verhalen verschijnen op Dominics Whatsapp.

Ik blijf het bijzonder vinden hoe hij met alles omgaat. De woorden die ik lees... zelfs de humor waarmee hij zijn miserie weet te kleuren. Die wijsheid op zulk een jonge leeftijd.

Ik sta telkens weer versteld van zijn kracht — hoe hij aanvaardt wat hij moest en nog steeds moet doorstaan, zonder zijn waardigheid te verliezen. My hero!!!

24 juni 2025

Er is gezegd: een man zal eten van zijn zweet, hij zal eten onder de zon, dus volharding is nodig.

Later op de dag spreekt Dominic een voicemail in. Hij vraagt hoe het met mij gaat, en ook hoe het gaat met zijn twee "zusjes" hier in België – mijn dochters.  Ik hoor dat de ijzige vrieskou weer aanwezig is én dat ze zelfs buiten slapen!!

Dominic maakt 's nachts vuren om zijn groenten te beschermen. Als ik het goed begrepen heb, sproeien ze ook water, tijdens de nacht, over de planten om ze tegen de kou te beschermen. Veel boeren zijn er deze keer niet in geslaagd hun veld te redden.

Dominic denkt zelfs dat hij de enige in de buurt is die nu nog chili’s en pepers heeft. Veel anderen hebben het laten afweten, niet alleen door de kou, maar ook – zoals hij het zelf zegt – omdat ze te lui zijn om ’s nachts te werken of vuren aan te maken.

De Chinezen zijn ondertussen 'crazy' op zijn producten. “Ik ben nu een King!”. Ik zie zijn big smile al voor mij wanneer hij dit uitspreekt. Ik voel gewoon dat hij supertrots is. En meer dan terecht!

Hij vraagt of ik nog weet hoe slecht ze hem behandelt hebben? En of ik dat nog weet! Natuurlijk! Ze behandelen hem nu het tegenovergestelde. Ze behandelen hem ook als een King. De chili verkoop doet het goed. Ik begrijp dat hij terug naar de chinezen gaat, zij betalen direct bij leveringen. Andere kopers wachten soms 3 weken of langer om te betalen.

Ik laat hem weten hoe blij ik voor hem ben (al denk ik ondertussen: "O nee, die Chinezen weer..."). Maar ik zeg hem dat als hij nu een King is, hij zich ook als een King moet laten betalen – niet om wraak te nemen, maar omdat hij het nu in een positie om zelf zijn prijzen te bepalen en om zijn prijzen te kunnen verhogen.

Ik begrijp ergens wel waarom hij weer naar de Chinezen gaat met zijn producten. Zij betalen direct bij levering. Anderen laten soms 3 weken of langer op hun geld wachten. Iets wat voor Dominic niet haalbaar is om rond te komen.

Ook mijn moederlijke instincten komen naar boven. Ik laat hem weten dat hij niet mag vergeten om ook voor hem een vuur te maken en zichzelf goed moet verzorgen. Zijn gezondheid moet in orde blijven. Ja, mama! :-)

Ik merk dat Dominic vrolijker klinkt in zijn voiceberichten en berichtjes. Het gaat duidelijk beter met hem, al is het harde werk nog lang niet gedaan. We babbelen nog wat over zijn lieve vriendinnetje, maken wat grapjes, en zo zit onze dag er alweer op.

Op 24 juni heb ik een mail gestuurd met het verhaal van Dominic naar 11.11.11 en Oxfam België. Ik hoop dat ze me advies kunnen geven over hoe ik Dominic vanop afstand beter kan helpen. Ook hoop ik dat ze zelf iets voor hem kunnen betekenen.

Op 25 juni stuur ik hetzelfde bericht naar WMH, de organisatie We Make Hope, die zich wereldwijd inzet. Daarnaast heb ik een schoolvriendin aangesproken die zich inzet voor arme kinderen en waarvan ik op Facebook zag dat ze zelfs in het Europees Parlement heeft gezeten. Ik heb haar gevraagd of we eens kunnen samenzitten.

Ook heb ik een lokale naaiclub gevraagd of ze me kunnen helpen met het maken van herbruikbaar maandverband. Veel meisjes kunnen tijdens hun menstruatie niet naar school omdat ze niet over de middelen beschikken om maandverband te kopen. Ook voor veel vrouwen is het moeilijk om de menstruatieperiode door te komen zonder maandverband.

Als we kunnen helpen, dan helpen we waar we kunnen!

JULI - 2025

3 juli – Tijd voor een update van de afgelopen week.

Wij liggen hier in ons Belgisch landje bijna te smelten onder temperaturen van boven de 35 graden. Puffen, zweten… het is té warm om ook maar iets te doen.
Maar terwijl ik eraan denk dat Dominic ’s nachts in de vrieskou moet slapen, voelt het voor mij plots niet meer zó heet.

Er is weinig contact op dit moment. We sturen elkaar af en toe berichten via WhatsApp. Uit ervaring weet ik dat Dominic het dan héél druk heeft ofwel dat er problemen zijn waarvan ik niks hoor. 'Gelukkig', laat hij mij weten, zijn het opnieuw crazy busy day's.

Ik vraag of Dominic nog niet bevroren is door de vrieskou 's nachts. Ik laat Dominic weten dat de eerste donaties binnen zijn! Het eerste stukje van de zonnepanelen is binnen.
Dit is de eerste stap richting een beter leven voor Dominic en zijn familie. 
Dikke dankjewel aan iedereen die iets heeft gegeven. 💛
Jullie steun maakt echt het verschil! 

Dominic is pas vrij om middernacht! Euhm... dan lig ik al lang in dromenland.
Als ik hem dit in het Shona doorstuur, weet ik dat dit zijn big smile weer te voorschijn haal én dat een bericht in het Shona hem deugd doet.
Ik zou het straf vinden moest Dominic toch nog een manier vinden om mij een nóg grotere shock te bezorgen dan alles wat hij al heeft meegemaakt — en waar hij nu staat.
Dominic kennende, ben ik er zeker van dat hij nog met iets straffers op de proppen zal komen. 

Foto's van zijn crops heb ik nog niet gezien. En de coördinaten...ook nog niet. 😄

Van 11.11.11 en Oxfam België heb ik voorlopig nog geen antwoord ontvangen op mijn vraag of ze iets kunnen betekenen voor Dominic.
We Make Hope liet weten dat ze hem helaas niet kunnen helpen, maar wensten ons wél veel succes.
De lokale naaiclub kon ons niet helpen met het maken van herbruikbaar maandverband —
maar gelukkig hebben we intussen zelf een oplossing gevonden. Wordt vervolgd.

Ik zie op de foto dat de pepers meer in een gracht liggen dan op het veld. Als ik hem vraag waarom, is al snel duidelijk dat Dominic dit niet zomaar heeft gedaan. Hij heeft ze daar geplant om ze te beschermen tegen de vrieskou! Wat een geweldig idee. Weer iets bijgeleerd vandaag. 😊

08 juli 2025 - coördinaten

Ik heb nog steeds geen coördinaten doorgestuurd gekregen. Ondertussen zijn er al enkele weken verstreken sinds ik Dominic vroeg om die door te sturen. Ik weet dat hij het ontzettend druk heeft, en dacht bij mezelf: "Hoe kan ik de coördinaten vinden zonder Dominic?"
Natuurlijk! Mijn reizen bij Dominic staan op Polarsteps!
Ik open de app en jawel… daar zijn ze: de coördinaten! Soms is het echt zo simpel — als mijn twee halve hersencellen af en toe eens samenwerken. 😊

Ik herken de plek meteen. Gelukkig staat ‘mijn’ bananenboom er nog! Bij een volgend bezoek is een toilet gegarandeerd aanwezig... Ik kan op mijn twee oren slapen! 😊

10 juli 2025

Dominic’s foto’s en video’s... ik sta opnieuw met mijn mond vol tanden. Zijn kracht is niet in woorden te vatten — volgens mij zijn er gewoon nog geen woorden uitgevonden die zijn doorzettingsvermogen kunnen beschrijven. Elke keer opnieuw staat hij recht. Hoe dóet hij dat toch?

Er kwam spontaan een traan in mijn ogen — van blijdschap, ontroering, ongeloof… het is allemaal zoveel om te bevatten. En geloof me, als je weet dat 2024 het dieptepunt van het diepste voor hem was… dan voel je des te meer waarom hij onze steun verdient. Hij verdient het om gehoord te worden.

Dominic wil niets liever dan dat we trots op hem zijn — voor het werk dat hij blijft leveren, ondanks alle tegenslagen en ondraaglijke omstandigheden. En eerlijk? Ik doe het hem niet na. Wat een kracht.

Het lijkt soms alsof we in een film zitten. En in een film zou je nog denken: “Het komt wel goed, het is maar een verhaal.” Maar dit is de realiteit. En dit van zo dichtbij mogen meemaken… dat is gewoonweg onbeschrijfelijk.

Kijk hoe zijn velden erbij liggen! Toch ongelofelijk!

AL DIE PALEN GEZET OP zulk een korte tijd! 

13 juli 2025 - Garageverkoop MIN Mol: een prachtige dag vol warmte en verbondenheid.
Wat een bijzondere dag was het! De garageverkoop bracht niet alleen mooie spullen onder de mensen, maar vooral ook een geweldige sfeer van samenhorigheid en positieve energie. Iedereen kwam in een goede mood, de zon scheen volop en het voelde als een moment waarop we even stil konden staan bij wat echt belangrijk is: samen iets betekenen voor elkaar.

De opbrengst van deze dag gaat rechtstreeks naar Dominic, zodat hij zonnepanelen kan laten plaatsen en zo zijn leven iets makkelijker en duurzamer kan maken. Het is geweldig om te zien hoe kleine acties zoveel impact kunnen hebben.

Dank aan iedereen die erbij was, spullen bracht, kocht, of gewoon gezellig meedeed. Samen maken we het verschil! Topteam!
Ik heb ervan genoten! 💛

17 juli 2025

Ik heb Dominic op de hoogte gebracht van de opbrengst van de zomerverkoop. Ik liet hem weten dat het bedrag niet volstaat om de zonnepanelen volledig aan te schaffen, en dat ik het geld enkel kan overmaken zodra hij het resterende bedrag bij elkaar heeft om tot aankoop over te gaan.

Dominic had eenvoudig kunnen antwoorden: “Stuur het geld nu maar.” Maar niets is minder waar. Zoals altijd bleef hij respectvol en bescheiden. Hij liet weten dat ik het geld pas mag storten wanneer de balans volledig is opgemaakt.

Ik denk dat foto's maken of bewijzen of het geld al dan niet goed besteed wordt, overbodig zal zijn. Zijn woorden zeggen meer dan beelden ooit kunnen doen.

Mensen die deze blog al een tijdje volgen, weten intussen wie Dominic is. Hij ís de waarheid zelve. Wie hem leert kennen, weet dat hij betrouwbaar is, rechtuit, en met het hart op de juiste plaats. Je mag er dus gerust in zijn dat je steun goed terechtkomt. En dat het overige bedrag dat nodig is om de zonnepanelen effectief aan te kopen, nog even op zich mag laten wachten. Dominic zal niets overhaasten – eerst moet alles kloppen. We maken mensen niks wijs en doen wat we zeggen. We gaan zorgen dat het geld goed terecht komt. Wie twijfelt, mag gerust mee op reis om alles met eigen ogen te zien. :-)

De opbrengst van de zomerverkoop zal alvast een deel van de zonnepanelen kunnen dekken – wat natuurlijk goed nieuws is! Maar we mogen niet vergeten dat er nog een lange weg te gaan is voordat het volledige bedrag bijeengebracht is. Elke stap vooruit telt, en dit is alvast een mooie stap in de goede richting.

Zoals altijd reageert Dominic met de diepste dankbaarheid en respect. Hij bedankt iedereen die helpt om zijn dromen waar te maken en het leven op de boerderij een stukje gemakkelijker te maken. God zegene ons allen.

“Dank je wel, mama, voor je onvoorwaardelijke steun.” En dat gaan we blijven doen ongeacht waar we nog terecht gaan komen. :-)

Ik heb Dominic nog meer goed nieuws verteld! Jawel, we gaan hem opnieuw bezoeken. Er is al contact gelegd met het reservaat om te kijken welke data nog beschikbaar zijn voor een verblijf. De bedoeling is om 10 dagen in het reservaat te verblijven en 4 dagen bij Dominic — wat eigenlijk veel te kort gaat zijn! Maar een maand lijkt me toch net iets té lang! 

The countdown is begonnen! 

Ik stel op mijn gsm mijn day-counter in. Nog 267 dagen te gaan eer we weer richting Zimbabwe kunnen vertrekken. Eindelijk weer ‘happy’ samen, laat Dominic weten.
Ik grap ermee en vraag hem of ik hem nog ga herkennen, na twee volle jaren elkaar niet meer gezien te hebben. Heel droog en serieus zoals altijd antwoordt hij: “Natuurlijk ga je mij nog herkennen.”

Het maakt me blij dat ik kan lezen dat hij groots blijft dromen. Geen enkele tegenslag houdt Dominic tegen de grond.
Tegen dat ik terugkom, gaat hij rijk zijn! Hij gaat mij, mama, Panashe en Precious meenemen naar Victoria Falls. Geweldig toch?

Ik kan alleen maar hopen dat zijn woorden waarheid worden. 

We praten nog wat verder over hoe het weer in Zimbabwe is. Ik dacht eraan om misschien in december daar oudjaar te vieren. Maar die ballon werd snel doorprikt toen ik hoorde dat het dan zomer is in Zimbabwe. Ik ben er ooit in oktober geweest, en toen was het 's ochtends om 9u al ondraaglijk heet — laat staan in volle zomer.
We kwamen (nog maar eens) tot de conclusie dat hun seizoenen het tegenovergestelde zijn van die van ons. Als het hier winter is, is het daar zomer.

Omdat de zon het hele jaar door in Zimbabwe schijnt, vroeg ik me af of Dominic dan niet gewoon het hele jaar door broccoli, bloemkolen, tomaten en chili’s kan planten. Blijkbaar is dat toch niet zo. Er wordt geplant op basis van de vraag.

Ik vraag hoe hij kan weten hoeveel klanten gaan bestellen, en of ze een deadline hebben om te bestellen. Maar niets is minder waar. Zelfs vier uur vóór levering kunnen ze nog bellen. De Chinezen laten soms om 10 uur ’s avonds weten dat ze de volgende ochtend verse groenten willen. Dan werkt Dominic liever de hele nacht door dan een levering te missen.

Ik lees ook in zijn berichten dat Dominic elk seizoen ‘wisely’ inzet. De mensen bij hem haten de winter. Hij is net blij met de winter, ondanks de koude, want dan is er grote vraag naar tomaten en chili’s. Als de zomer arriveert, is Dominic blij dat hij broccoli en bloemkolen heeft, want dan is er zot veel vraag naar. Deze keer heeft hij alles goed doordacht en rekening gehouden met de tegenslagen uit het verleden.

𝐈 𝐫𝐞𝐚𝐝 𝐢𝐧 𝐡𝐢𝐬 𝐦𝐞𝐬𝐬𝐚𝐠𝐞𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜 𝐮𝐬𝐞𝐬 𝐞𝐚𝐜𝐡 𝐬𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧 𝐰𝐢𝐬𝐞𝐥𝐲. 𝐓𝐡𝐞 𝐩𝐞𝐨𝐩𝐥𝐞 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐡𝐢𝐦 𝐡𝐚𝐭𝐞 𝐰𝐢𝐧𝐭𝐞𝐫, 𝐛𝐮𝐭 𝐡𝐞’𝐬 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐢𝐭 — 𝐝𝐞𝐬𝐩𝐢𝐭𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐨𝐥𝐝 — 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞’𝐬 𝐚 𝐡𝐢𝐠𝐡 𝐝𝐞𝐦𝐚𝐧𝐝 𝐟𝐨𝐫 𝐭𝐨𝐦𝐚𝐭𝐨𝐞𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐜𝐡𝐢𝐥𝐥𝐢𝐞𝐬. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐬𝐮𝐦𝐦𝐞𝐫 𝐚𝐫𝐫𝐢𝐯𝐞𝐬, 𝐡𝐞’𝐬 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐡𝐞 𝐡𝐚𝐬 𝐛𝐫𝐨𝐜𝐜𝐨𝐥𝐢 𝐚𝐧𝐝 𝐜𝐚𝐮𝐥𝐢𝐟𝐥𝐨𝐰𝐞𝐫 — 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐝𝐞𝐦𝐚𝐧𝐝 𝐢𝐬 𝐜𝐫𝐚𝐳𝐲 𝐭𝐡𝐞𝐧. 𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐭𝐢𝐦𝐞, 𝐡𝐞 𝐩𝐥𝐚𝐧𝐧𝐞𝐝 𝐢𝐭 𝐚𝐥𝐥 𝐰𝐞𝐥𝐥, 𝐥𝐞𝐚𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐩𝐚𝐬𝐭 𝐬𝐞𝐭𝐛𝐚𝐜𝐤𝐬.

24 juli 2025

Ik krijg een video-oproep van Dominic! Ik ben blij om hem te horen en om te zien dat hij er goed uitziet. Hij lacht en vertelt me dat hij de dankvideo voor MIN-Mol nog gaat doorsturen. Dominic legt uit dat dit nog niet is gebeurd omdat hij ’s morgens vroeg (in het donker) vertrekt en pas laat in de avond (in het donker) thuiskomt. Hij wil de video op zijn veld maken, zodat hij ons met trots zijn tomaten, chili’s en de rest van het veld kan laten zien. En dat de zonnepanelen gebruikt gaan worden om dit veld te bewateren. Geen dure olie meer voor de waterpomp. Meer omzet én winst!

𝐈 𝐠𝐞𝐭 𝐚 𝐯𝐢𝐝𝐞𝐨 𝐜𝐚𝐥𝐥 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜! 𝐈’𝐦 𝐠𝐥𝐚𝐝 𝐭𝐨 𝐡𝐞𝐚𝐫 𝐡𝐢𝐬 𝐯𝐨𝐢𝐜𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐬𝐞𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐡𝐞 𝐥𝐨𝐨𝐤𝐬 𝐠𝐨𝐨𝐝. 𝐇𝐞 𝐥𝐚𝐮𝐠𝐡𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐞𝐥𝐥𝐬 𝐦𝐞 𝐡𝐞’𝐬 𝐬𝐭𝐢𝐥𝐥 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐬𝐞𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐧𝐤-𝐲𝐨𝐮 𝐯𝐢𝐝𝐞𝐨 𝐟𝐨𝐫 𝐌𝐈𝐍-𝐌𝐨𝐥. 𝐇𝐞 𝐞𝐱𝐩𝐥𝐚𝐢𝐧𝐬 𝐢𝐭 𝐡𝐚𝐬𝐧’𝐭 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐞𝐧𝐞𝐝 𝐲𝐞𝐭 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐡𝐞 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞𝐬 𝐡𝐨𝐦𝐞 𝐛𝐞𝐟𝐨𝐫𝐞 𝐝𝐚𝐰𝐧 (𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐫𝐤) 𝐚𝐧𝐝 𝐜𝐨𝐦𝐞𝐬 𝐛𝐚𝐜𝐤 𝐥𝐚𝐭𝐞 (𝐬𝐭𝐢𝐥𝐥 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐫𝐤). 𝐇𝐞 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐬 𝐭𝐨 𝐟𝐢𝐥𝐦 𝐨𝐧 𝐡𝐢𝐬 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝 𝐭𝐨 𝐬𝐡𝐨𝐰 𝐮𝐬 — 𝐩𝐫𝐨𝐮𝐝𝐥𝐲 — 𝐡𝐢𝐬 𝐭𝐨𝐦𝐚𝐭𝐨𝐞𝐬, 𝐜𝐡𝐢𝐥𝐥𝐢𝐞𝐬, 𝐚𝐧𝐝 𝐡𝐨𝐰 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐨𝐥𝐚𝐫 𝐩𝐚𝐧𝐞𝐥𝐬 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐛𝐞 𝐮𝐬𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐢𝐫𝐫𝐢𝐠𝐚𝐭𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝. 𝐍𝐨 𝐦𝐨𝐫𝐞 𝐞𝐱𝐩𝐞𝐧𝐬𝐢𝐯𝐞 𝐨𝐢𝐥 𝐟𝐨𝐫 𝐩𝐮𝐦𝐩𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐭𝐞𝐫. 𝐌𝐨𝐫𝐞 𝐫𝐞𝐯𝐞𝐧𝐮𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐩𝐫𝐨𝐟𝐢𝐭!

Ondertussen is de dankvideo voor MIN-Mol doorgestuurd. Ik kan hem helaas hier niet downloaden. Maar je kan de video wél bekijken op de Facebookpagina ‘Steun Dominic Simwaka’.

Je zal merken dat de videomaker nog niet veel ervaring heeft met filmen. En Dominic, haha, zoals altijd kan het niet snel genoeg gaan. Maar zijn woorden zijn oprecht. Met trots toont hij het veld. Voor hij helemaal is uitgesproken, is het filmen al gedaan. :-)

𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐦𝐞𝐚𝐧𝐭𝐢𝐦𝐞, 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐧𝐤-𝐲𝐨𝐮 𝐯𝐢𝐝𝐞𝐨 𝐟𝐨𝐫 𝐌𝐈𝐍-𝐌𝐨𝐥 𝐡𝐚𝐬 𝐛𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐞𝐧𝐭. 𝐔𝐧𝐟𝐨𝐫𝐭𝐮𝐧𝐚𝐭𝐞𝐥𝐲, 𝐈 𝐜𝐚𝐧’𝐭 𝐝𝐨𝐰𝐧𝐥𝐨𝐚𝐝 𝐢𝐭 𝐡𝐞𝐫𝐞, 𝐛𝐮𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐜𝐚𝐧 𝐰𝐚𝐭𝐜𝐡 𝐢𝐭 𝐨𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐅𝐚𝐜𝐞𝐛𝐨𝐨𝐤 𝐩𝐚𝐠𝐞 “𝐒𝐭𝐞𝐮𝐧 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜 𝐒𝐢𝐦𝐰𝐚𝐤𝐚.”

𝐘𝐨𝐮’𝐥𝐥 𝐧𝐨𝐭𝐢𝐜𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐚𝐦𝐞𝐫𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐢𝐬 𝐬𝐭𝐢𝐥𝐥 𝐥𝐞𝐚𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠, 𝐚𝐧𝐝 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜 — 𝐡𝐚𝐡𝐚 — 𝐢𝐬 𝐚𝐥𝐰𝐚𝐲𝐬 𝐢𝐧 𝐚 𝐡𝐮𝐫𝐫𝐲. 𝐁𝐮𝐭 𝐡𝐢𝐬 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐬 𝐚𝐫𝐞 𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭𝐟𝐞𝐥𝐭. 𝐇𝐞 𝐩𝐫𝐨𝐮𝐝𝐥𝐲 𝐬𝐡𝐨𝐰𝐬 𝐡𝐢𝐬 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝… 𝐚𝐧𝐝 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐛𝐞𝐟𝐨𝐫𝐞 𝐡𝐞 𝐟𝐢𝐧𝐢𝐬𝐡𝐞𝐬, 𝐭𝐡𝐞 𝐯𝐢𝐝𝐞𝐨 𝐢𝐬 𝐨𝐯𝐞𝐫. 🙂

29 juli 2025

Ik krijg van Dominic foto's doorgestuurd. Ik ben weer sprakeloos. Tegenslagen, diep gezeten, doodziek geweest?? Ik merk er niets van. On-ge-lo-fe-lijk!

Zijn veld is picobello in orde. Die eerste indruk... ik begrijp waarom hij zo graag heeft dat ik langskom. Ik ga zó happy zijn om zijn vooruitgang, zijn moed, zijn inzet, zijn niet-opgeven in levende lijve te kunnen beleven. Ik zal het op dat moment zelf weer niet kunnen beschrijven, maar het gevoel dat ik dan ga hebben, wordt gewoon onvergetelijk! Dat moet ik gewoon gezien én gevoeld hebben!

𝐈 𝐫𝐞𝐜𝐞𝐢𝐯𝐞 𝐩𝐡𝐨𝐭𝐨𝐬 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜. 𝐈’𝐦 𝐬𝐩𝐞𝐞𝐜𝐡𝐥𝐞𝐬𝐬 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧. 𝐒𝐞𝐭𝐛𝐚𝐜𝐤𝐬, 𝐝𝐞𝐞𝐩 𝐬𝐭𝐫𝐮𝐠𝐠𝐥𝐞𝐬, 𝐛𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐞𝐫𝐢𝐨𝐮𝐬𝐥𝐲 𝐢𝐥𝐥?? 𝐈 𝐜𝐚𝐧’𝐭 𝐭𝐞𝐥𝐥 𝐚𝐭 𝐚𝐥𝐥. 𝐔𝐧-𝐛𝐞-𝐥𝐢𝐞𝐯-𝐚𝐛𝐥𝐞!

𝐇𝐢𝐬 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝 𝐥𝐨𝐨𝐤𝐬 𝐩𝐢𝐜𝐜𝐨𝐛𝐞𝐥𝐥𝐨. 𝐓𝐡𝐚𝐭 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐢𝐦𝐩𝐫𝐞𝐬𝐬𝐢𝐨𝐧... 𝐈 𝐜𝐚𝐧 𝐬𝐞𝐞 𝐰𝐡𝐲 𝐡𝐞’𝐬 𝐬𝐨 𝐞𝐚𝐠𝐞𝐫 𝐟𝐨𝐫 𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐯𝐢𝐬𝐢𝐭. 𝐈’𝐦 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐬𝐨 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐭𝐨 𝐰𝐢𝐭𝐧𝐞𝐬𝐬 𝐡𝐢𝐬 𝐩𝐫𝐨𝐠𝐫𝐞𝐬𝐬, 𝐡𝐢𝐬 𝐜𝐨𝐮𝐫𝐚𝐠𝐞, 𝐡𝐢𝐬 𝐝𝐞𝐝𝐢𝐜𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧, 𝐡𝐢𝐬 𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫-𝐠𝐢𝐯𝐢𝐧𝐠-𝐮𝐩 — 𝐢𝐧 𝐫𝐞𝐚𝐥 𝐥𝐢𝐟𝐞. 𝐈 𝐰𝐨𝐧’𝐭 𝐛𝐞 𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐭𝐨 𝐝𝐞𝐬𝐜𝐫𝐢𝐛𝐞 𝐢𝐭 𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐦𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐜𝐨𝐦𝐞𝐬, 𝐛𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐈’𝐦 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐛𝐞 𝐮𝐧𝐟𝐨𝐫𝐠𝐞𝐭𝐭𝐚𝐛𝐥𝐞.

Wat een zware arbeid is hier weer verricht. Ik ben zo blij dat we die auto hebben kunnen aankopen! Wat een grote hulp!!! Of die auto blij is met waar hij is terecht gekomen is minder volgens mij. :-)

𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐡𝐚𝐫𝐝 𝐰𝐨𝐫𝐤 𝐡𝐚𝐬 𝐛𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐨𝐧𝐞 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧. 𝐈'𝐦 𝐬𝐨 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐰𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐭𝐨 𝐛𝐮𝐲 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐜𝐚𝐫! 𝐒𝐮𝐜𝐡 𝐚 𝐡𝐮𝐠𝐞 𝐡𝐞𝐥𝐩!!! 𝐀𝐬 𝐟𝐨𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐚𝐫… 𝐧𝐨𝐭 𝐬𝐮𝐫𝐞 𝐢𝐟 𝐢𝐭’𝐬 𝐪𝐮𝐢𝐭𝐞 𝐚𝐬 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐢𝐭 𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐮𝐩. 🙂

De maand juli zit er bijna op. Dominic blijft zich elke dag als een bezetene inzetten. Weer of geen weer. Zondag of geen zondag. Vakantie of geen vakantie. Hij blijft maar doorgaan!
Dominic laat me weten dat ze een seizoen naderen met een hoge vraag naar broccoli en bloemkool. Hij is er helemaal klaar voor. De energie spat van zijn berichten af.
Hij is er zelfs in geslaagd om genoeg te sparen om het volgende grote project te financieren.
Als ik dit allemaal lees, denk ik soms dat mijn woorden voor sommige mensen niet altijd als waarheid klinken. Hoe heeft hij dit voor elkaar gekregen? Hoe heeft hij dit overwonnen?
Hoelang heeft hij honger geleden? Hoelang heeft Dominic zichzelf de broodnodige dingen om gewoon te overleven ontzegd?
Ik weet het niet. Wat ik wél weet, is dat dit een serieuze lijdensweg moet geweest zijn — met een lange ij!
Als ik nu de foto's zie, als ik deze berichten lees… het lijkt wel alsof ik het allemaal verzonnen heb.

July is almost over. Dominic keeps working like crazy every single day. Rain or shine. Sunday or not. Holiday or no holiday. He just keeps going!
Dominic tells me they are approaching a season with high demand for broccoli and cauliflower — and he’s fully prepared. The energy in his messages practically jumps off the screen. He even managed to save enough to fund his next big project.
When I read all of this, I sometimes wonder if people even believe me. How did he pull this off? How did he overcome everything? How long did he go hungry for this? How long did he deny himself the basic necessities just to survive?
I don’t know. But what I do know is that this must have been a serious road of suffering — in capital letters.
Looking at these photos and reading these updates... it almost feels like I made it all up.

Op het eerste gezicht leek Dominic's auto overladen met zwarte grond, maar hij zet me snel recht: het zijn meststoffen! Dat doet me meteen terugdenken aan een moment in het reservaat. Toen we bomen gingen planten, hadden we zakken zwarte grond bij om rond de jonge boompjes aan te brengen. We moesten handschoenen dragen, maar ik deed het liever zonder. Ik voel graag de grond met mijn eigen handen. Toen ik Bright vroeg waar die zwarte grond vandaan kwam – want overal waar we geweest waren was het zand eerder rood – moest hij lachen. “Dat is olifantenmest, aaaah okeee…” 😄

𝐀𝐭 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐠𝐥𝐚𝐧𝐜𝐞, 𝐢𝐭 𝐥𝐨𝐨𝐤𝐞𝐝 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐜'𝐬 𝐜𝐚𝐫 𝐰𝐚𝐬 𝐨𝐯𝐞𝐫𝐥𝐨𝐚𝐝𝐞𝐝 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐛𝐥𝐚𝐜𝐤 𝐬𝐨𝐢𝐥, 𝐛𝐮𝐭 𝐡𝐞 𝐜𝐨𝐫𝐫𝐞𝐜𝐭𝐬 𝐦𝐞 𝐬𝐭𝐫𝐚𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐚𝐰𝐚𝐲: 𝐢𝐭'𝐬 𝐟𝐞𝐫𝐭𝐢𝐥𝐢𝐳𝐞𝐫! 𝐈𝐭 𝐢𝐦𝐦𝐞𝐝𝐢𝐚𝐭𝐞𝐥𝐲 𝐭𝐨𝐨𝐤 𝐦𝐞 𝐛𝐚𝐜𝐤 𝐭𝐨 𝐚 𝐦𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐫𝐞𝐬𝐞𝐫𝐯𝐞. 𝐖𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐩𝐥𝐚𝐧𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐫𝐞𝐞𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐡𝐚𝐝 𝐛𝐚𝐠𝐬 𝐨𝐟 𝐛𝐥𝐚𝐜𝐤 𝐬𝐨𝐢𝐥 𝐭𝐨 𝐩𝐥𝐚𝐜𝐞 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐚𝐩𝐥𝐢𝐧𝐠𝐬. 𝐖𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐬𝐮𝐩𝐩𝐨𝐬𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐰𝐞𝐚𝐫 𝐠𝐥𝐨𝐯𝐞𝐬, 𝐛𝐮𝐭 𝐈 𝐝𝐢𝐝𝐧'𝐭 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐦𝐢𝐧𝐞 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐦𝐞. 𝐓𝐫𝐮𝐭𝐡 𝐢𝐬, 𝐈 𝐩𝐫𝐞𝐟𝐞𝐫 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞 𝐞𝐚𝐫𝐭𝐡 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐦𝐲 𝐨𝐰𝐧 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐬, 𝐬𝐨 𝐈 𝐰𝐨𝐫𝐤𝐞𝐝 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐦. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐬𝐤𝐞𝐝 𝐁𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐛𝐥𝐚𝐜𝐤 𝐬𝐨𝐢𝐥 𝐜𝐚𝐦𝐞 𝐟𝐫𝐨𝐦 – 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐞𝐯𝐞𝐫𝐲𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐞𝐥𝐬𝐞 𝐰𝐞'𝐝 𝐛𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐦𝐨𝐫𝐞 𝐫𝐞𝐝𝐝𝐢𝐬𝐡 – 𝐡𝐞 𝐥𝐚𝐮𝐠𝐡𝐞𝐝. “𝐓𝐡𝐚𝐭’𝐬 𝐞𝐥𝐞𝐩𝐡𝐚𝐧𝐭 𝐝𝐮𝐧𝐠, aaaaah, okeee…” 😄

Omdat ik er zo van versteld stond ben ik er zelfs nog niet verder op in gegaan! Volgende zin die ik van Dominic een paar dagen terug mocht ontvangen deed me nog eens extra zijn bericht nalezen "So we set target to have solar system purchased ,collected and installed 15-20 August". Wie kan dit nu geloven, ik niet meer. Dominic doet me weer verrassen! Hij gaat het klaarkrijgen om tussen 15-20 augustus het nodige geld om de zonnepanelen aan te kopen bijeen gespaard te hebben.

Because I was so stunned, I hadn't even responded yet! The next sentence Dominic sent me a few days ago made me reread his message again and again: "So we set target to have solar system purchased, collected and installed 15–20 August." Who would believe this? I can't even believe it myself anymore.

Ik hoop dat je kan lezen hoe 'humble' Dominic blijft in alles wat hem overkomt. Hij geeft niemand de schuld. Speelt geen slachtofferrol. Dominic raapt zichzelf telkens weer bijeen en blijft doorgaan. Ik hoop dat dit je niet is ontgaan.

Daarom wil ik graag via deze weg vragen of er iemand is die;
- ideeën heeft om Dominic te helpen,
- het eventueel ziet zitten om in april 2026 mee tot bij Dominic te reizen?
- samen ter plekke Dominic een hart onder de riem wil steken zodat hij zich gezien en gehoord voelt,
- Dominic wil laten voelen dat hij niet alleen is,
- mee in hem gelooft en hem wil steunen door hoop te geven.

Ik geloof alvast in deze bewonderingswaardige jonge man van 25 met zijn gekende big smile.

Dit inspirerend rauw en eerlijk verhaal is nog niet ten einde. 

Ik hoop volgende keer heel veel positieve aflopen te kunnen meedelen :-)

Duimpjes naar boven zou ik zeggen!