2025 Oktober

17 oktober 2025

En dan plots, uit het niets, dit bericht:

"Hi momy, how are you. I am alive... just been overstressed with the installation company which kept on extending the date of my installation, yet I already secured the payment. They just updated that they are coming this week Thursday."

Ik voel dat er meer aan de hand is, maar na mijn antwoord hierop kreeg ik opnieuw geen bericht terug. We wachten weer af.

And then suddenly, out of nowhere, this message:

"Hi momy, how are you. I am alive... just been overstressed with the installation company which kept on extending the date of my installation, yet I already secured the payment. They just updated that they are coming this week Thursday."

I feel there is more going on, but after I replied to his message, I didn’t hear anything back. So once again, we wait.

Ik liet hem weten dat ik blij was met zijn bericht en dat ik opgelucht was te horen dat hij oké is. Ik herinnerde hem eraan hoe God hem eerder al heeft uitgedaagd met ons project van de zonnebloemen, en hoe alles uiteindelijk goed is gekomen dankzij zijn inzet, zijn doorzettingsvermogen en zijn geloof.

Ik schreef hem ook dat stressen niet helpt, al besef ik heel goed dat dit voor mij veel gemakkelijker gezegd is dan voor hem gedaan. Dominic staat voor alles alleen, hij draagt de volledige verantwoordelijkheid en kan op niemand terugvallen. Er lijkt niemand te zijn die Dominic bijstaat met raad, daad of steun. Hoe ontmoedigend moet dit soms voor hem zijn?

I let him know that I was happy to receive his message and relieved to hear that he is okay. I reminded him how God has challenged him before with the sunflower project, and how everything eventually worked out thanks to his dedication, perseverance and faith.

I also told him that stressing doesn’t help, although I know very well that this is easier said than done for me and much harder for him. Dominic has to handle everything on his own, he carries all the responsibility by himself, and there is no one Dominic can rely on. There seems to be no one who supports Dominic with advice, guidance or encouragement. How discouraging this must be for him at times.

MOEDER WAAROM LEVEN WIJ?

19 oktober 2025

OOOOOOOOhhh hoe kan ik dit nu vergeten zijn??? Dominic zijn verjaardag was gisteren! Vandaag, een dag later, stuurt hij mij berichten over zijn verjaardag van gisteren. "Yesterday was my birthday, I was so low, been in my field. Later I thought of opening this gift, and the moment I read the sweet messages from Belgian mama, I then felt better and realized the need to appreciate my life and everything." Ik voelde mij diep beschaamd, hoe kon ik dit nu vergeten! Ik zing uit volle borst het happy birthday lied, via whatsapp in. Ik weet niet of het dit allemaal nog erger heeft gemaakt. :-)

Ik wist dat hij met iets zat zoals ik al eerder vermeldde. Ik zou ook niet meer de moed hebben om verder te doen. Bij elke stap die hij in de goede richting wil zetten is er de nodige tegenwind of toch wel iets dat ervoor zorgt dat het allemaal in bochten moet gebeuren. Er mag niets van de eerste keer smooth verlopen...

En dan lees ik zijn laatste zin: dat hij zich beter voelde na het lezen van mijn bericht in zijn cadeau, en dat hij daardoor opnieuw besefte dat hij zijn leven moet appreciëren. En eerlijk? Dan weet ik gewoon even niet meer wat te zeggen. Is het eigenlijk wel een leven waar hij het over heeft? Voor mij voelt het eerder als overleven. Elke dag opnieuw vechten, met daarbovenop tegenslag na tegenslag. Hoe sta je dan nog vrolijk op en begin je aan een nieuwe dag? En toch vindt hij elke keer weer iets om toch weer door te gaan...

Moeder waarom leven wij?

OOOOOOOOhhh how could I forget this??? Yesterday was Dominic’s birthday! Today, one day later, he sends me messages about his birthday.
"Yesterday was my birthday, I was so low, been in my field. Later I thought of opening this gift, and the moment I read the sweet messages from Belgian mama, I then felt better and realized the need to appreciate my life and everything."
I felt deeply ashamed – how could I forget this! I sang the Happy Birthday song loudly on WhatsApp. I don’t know if that made things better… or worse. :-)

I knew something was bothering him, just like I mentioned before. Honestly, I wouldn’t have the strength to keep going anymore if I were him. Every step he tries to take in the right direction comes with resistance, or there is always something that makes everything more complicated. Nothing ever goes smoothly for him the first time…

And then I read his last sentence: that he felt better after reading my message in his gift, and that it reminded him to appreciate his life again. And honestly? I just didn’t know what to say anymore. Is it even a life he’s talking about? To me, it feels more like surviving. Fighting day after day, with setback after setback stacked on top of it. How do you wake up with a smile and start a new day like that? And yet, somehow, he always finds a reason to continue…

Sometimes I wonder: why are we even here?

22 oktober 2025

Op 22 oktober zie ik dit bericht in zijn verhalen verschijnen:

"Als de obstakels die we overwinnen ons niet met perfecte systemen opzadelen, dan hebben we een zeer goede ervaring gemist. Leren, groeien en openstaan voor nieuwe ideeën. We proberen het vandaag opnieuw alsof we nooit gefaald hebben."

Ijzersterk is deze gast, zonder dat hij het zelf beseft. Dominic denkt dat hij gefaald heeft – als hij eens wist… Ik laat hem dit ook weten. Ik heb zóveel respect voor deze jonge man!

On October 23, I saw this message appear in his stories:

"If the obstacles we overcome don’t burden us with perfect systems, then we have missed a very valuable experience. Learn, grow, and stay open to new ideas. Today we try again as if we have never failed."

This guy is incredibly strong, without even realizing it. Dominic thinks he has failed – if only he knew… I make sure to let him know. I have so much respect for this young man!

Zonder woorden...

26 oktober 2025

Het is weer veel te stil… en ik voel dat er iets niet klopt, of dat de dingen niet lopen zoals ze zouden moeten. Opgeven staat niet in Dominic zijn woordenboek, maar ik zou willen dat hij, al is het maar voor één dag, volledig zorgeloos van zijn dag kon genieten zonder dat zijn hoofd constant op volle toeren draait. Dag in, dag uit leven in zijn omgeving—ik had allang opgegeven. Juist daarom is hij voor mij zo’n bijzondere jonge man, mijn held. Hij is niet te stoppen, kijkt altijd vooruit. Wat zou ik graag nog eens zijn grote, stralende glimlach van dichtbij zien. Nog 168 dagen… we tellen af! :-)

It’s far too quiet again… and I can feel that something isn’t right, or that things aren’t flowing as they should. Giving up isn’t in Dominic’s vocabulary, yet I wish he could, even for just one day, fully enjoy his day without his mind racing nonstop. Living day after day in his world—I would have given up long ago. That’s exactly why he’s such a remarkable young man to me, my hero. He is unstoppable, always moving forward, always looking ahead. How I long to see that big, radiant smile of his up close once more. Just 168 days left… we’re counting down! :-)

02 november 2025

Het is stil rond Dominic sinds 22 oktober. Ook op mijn berichten van 26 en 28 oktober kreeg ik nog geen teken van leven. Moet ik mij zorgen maken?

It’s been quiet around Dominic since October 22nd. I haven’t heard anything back from my messages on October 26th and 28th either. Should I be worried?